İçmeden hatıralardan sarhoş musun?

Başka çocuklar nasıl çok emin değilim ama Nisan ve Güney uykuları çok geldiğinde alkolü abartmış bir yetişkin ne yapıyorsa onu yapıyorlar. Anlamsız konuşmalar, gereksiz kahkahalar, dengesiz yürümek desen kafa kırma mertebesinde. O çok abartılan "abi çocuk kafası bambaşka yaee"ya yetişmenin zor olmadığını söyleyeyim, 4 duble rakıya bakar. 

Geçen gün bir biçimde kafalanmışız ve Nisan'la Güney 22:00'ye kadar ayaktalar. Yatıracağız ama iş sarhoş yatırma merasimine dönmüş. Birisi tuhaf espriler yapıp gülüyor, öteki merdivenleri emekleyerek çıkıyor, birbirlerine sarılıp öpüyorlar derken baktım olmayacak kucağıma aldım ve Nisan başladı muhabbete,

- Babaaea

- Efendim kızım?

- Bu gidişle sen beni 2-3 sene sonra kucağına alamayacaksın, hahaha

- Alamam valla, şimdi bile boyun çok uzamış.

- İşte bundan çok korkuyorum (bir anda hüzünlen, ağlamaklı ol) annemin boyu senden daha kısa o hiç alamaz kucağına (kuvvetli ağlamaya geç) ben bu yüzden büyümek istemiyorum işte. Çocukluk harika bir şey, hiç istemiyorum büyümek hiç.

 - E ben de yaşlanıyorum, yapacak bir şey yok Nisnotçum.

 - Senin daha yaşlanmana çok var, bense büyüdüm nerdeyse (böhü..)